Deze grond absorbeert overbodigs
iedere korrel ademt goedheid
op wens van geheim
je belandt hier concentrisch
spiralend omlaag
uit niets dan driftig lijden
verbazend hoe weinig vraagt
aandacht of actie
waar levensvreugde regeert
deze reductie ten goede
aanvaarding ten volle
besteding ten nutte
lofprijst de totale mens
in eenvoud van aanpak en zicht
op context en bedoeling
hij neuriet zij danst
wij komen bijeen in steeds
wonderlijker weefsel
dat bewegingloos ademend
doortrilt kosmisch klankspel
van vurig, vochtig bevel.
Uit: Oersteen / Landerij.
Voor meer poëzie-audio, zie de podcast Vuurvocht
◄║►