Egobreinen zijn waanfonteinen
rond ethisch rekbare valkuilen
gaaf saluerende dwarrelvelden
die met hun explosief weefsel
ongrijpbaarste adem plooien
tot gemarmerd verband
een werkelijk oceanisch hart
vult zich dieper warmend
ruimte verslindend werpt het
licht op elk aan leven en
sterven gehoorzamend wezen
dat zich haar uit nood vertoont
menszijn is een leertraject van
uithuizigst slapen naar ontwaak
en stol tot vleesvracht en snurk
in karma wasemend vruchtwater
totdat plicht zich meldt straks en
zingenot zich voegt toch naar besef
zie dan hoe je vordert openlijk en
welke stappen zinvol zijn wie weet
waar dit wonderlijk bevel je voert
te midden van gevaar en schoonheid
geplaagd door twijfel en vertrouwen
zwenkend tussen houvast en verwerp
ach wat weten wij per saldo weinig
over waarde en verwaarloosbaars
hoezeer ontgaat ons dit ene pure
oorspronkelijk vervullend bestaan
terwijl storm op storm woedt buiten
en binnen brandhout slinkt
edeler noodzaak wil ontvlammen
en me verbinden met wie zicht vond
of oprecht zoekend is eenieder
gewaar het innerlijk serum
dat ons vlokjes de moed bereidt
tot leven in volheid.
Uit de reeks: Dharmium/Vlokbereid
Opgenomen in de audio-serie Vuurvocht
Foto: Pxhere
◄║►